Miłe i...mniej miłe żyjątka

Przygoda z kominkiem zdarzyła się ponad dwa tygodnie temu, ale nie miałam nawet chwili żeby usiąść i napisać. Postanowiliśmy z Mikiem z okazji oziębienia wypróbować nasz kominek...trochę oszukany, bo na gaz, a nie na drewno. No więc zapaliliśmy płomień, otworzyliśmy wylot do komina...i okazało się że podczas lata w kominie zadomowiły się osy i jedna za drugą zaczęły wylatywać z komina do kominka! Jako że były już zahibernowane na zimę, miały trochę problemu z koordynacją ruchową i większość wpadła prosto do ognia, ale kilka wypełznęło na zewnątrz. Wtedy wcale nie było nam do śmiechu, ale teraz ledwo mogę się powstrzymać, jak myślę o Miku pryskającym do zapalonego kominka łatwopalnym sprayem przeciwko osom i o sobie z gaśnicą przygotowaną do gaszenia ewentualnego pożaru! Na szczęście sytuację dało się opanować i nawet zrobiło się całkiem romantycznie po zlikwidowaniu nieproszonych gości.

Zawsze chciałam mieć karmnik, w związku z czym kupiliśmy jeden i zawiesliśmy na drzewie za domem w zeszłą niedzielę. Przez kilka dni wyglądałam przez okno jak tylko mi się przypomniało żeby sprawdzić czy mamy już jakiś lokatorów. Ptaszków jak na złość nie było, ale ziaren słonecznkikowych w karmniku ubywało, a łupin pod karmnikiem przybywało. W końcu udało mi się wyśłedzić że to nie ptaszki się stołują w naszym karmniku, tylko wiewiórki!