Wow! A ja myślałam że mój małżonek się postarał przy naszych zaręczynach!

A było to tak...
Znaliśmy się niewiele ponad miesiąc.
Wracamy z weekendu and oceanem. Stoimy w paskudnym korku na autostradzie i ruszamy się 20 mil na godzinę.
Mike: Co byś powiedziała gdybym się Tobie oświadczył?
Ja: Co?! Prosisz mnie o rękę?
Mike: Pytam się co byś powiedziała gdybym Cię poprosił.
Ja: No to prosisz mnie... i co tak w korku, i bez pierścionka?!
Mike: No już jak mam się wykosztować to wolałabym wiedzieć czy warto... (i śmieje się).

Trzy miesiące później, poleciał ze mną do Polski i poprosił mojego tatę o moją rękę (po Polsku). Pozwolenie oczywiście uzyskał i... następnego dnia oświadczył mi się z pierścionkiem, na kolanku przy okazji obiadu z moimi bliskimi i przyjaciółmi.

Tak mi się zebrało na wspominki, jak zobaczyłam ten filmik na youtubie ;).

-------------------------------------------------

Wow! And I thought that my husband was super inventive with our engagement!

So here it goes.
We'd known each other a little bit over a month.
We were driving home from a weekend at the ocean, stuck in a terrible traffic on an interstate, moving about 20 miles per hour.
Mike: What would you say if I proposed to you?
Me: What?! Are you asking me to marry you?
Mike: I'm asking what you'd say if I did.
Me: So you are asking to marry me! Like that?! In the traffic, with no ring?
Mike: I'd rather know before I spend all the money... (and he laughed).

There months later he flew back to Poland with me and asked my father (in Polish!!!)  for a permission to marry me. The permission was obviously granted and the following day he proposed to me on his knee, with a beautiful ring, at the dinner with my relatives and friends.

I guess I got a little sentimental after I saw that video on youtube :).