W tym roku przysługują mi 4 tygodnie urlopu. Zaznaczam że mój rok trwa od lipca do lipca, bo wtedy zaczęłam pracę. 4 tygodnie to dużo jak na amerykańskie standardy, ale jest jest jeden problem… jako stażysta muszę wykorzystać cały urlop na raz – bo inaczej nie dałoby się ułożyć grafiku dla kilkunastu stażystów żeby było sprawiedliwie. Tak więc jak tylko podpisałam umowę o pracę, zaklepałam sobie urlop na styczeń-luty, bo to akurat w połowie (mojego) roku i zima, więc można będzie jechać na narty.

Pierwsze do głowy przyszło nam Kolorado! Jeszcze nie jeździliśmy na nartach na zachodzie. Do takiego Kolorado jednak trzeba lecieć, wyporzyczać samochód, hotele i wyciągi dwukrotnie droższe niż na wschodzie Stanów czy w Kanady. Tak więc po krótkiej analizie finasowej stwierdziliśmy z Mikiem że za te same pieniądze możemy jechać w dwa różne miejsca – na narty i gdzieś w ciepłe miejsce.
Tak więc rozpoczęliśmy podróżowanie palcem po mapie i w internecine. Wykluczyliśmy Hawaje bo po pierwsze podróż zajmuje 3 dni, a po drugie żeby bylo warto to naprawdę trzeba wybrać się na przynajmniej 7 dni, a wtedy to już nie tak tanio. Wyszukaliśmy kilka resjów na Jamajkę, Karaiby, Meksyk… ale ja zdecydowałam że jednak wakacje na statku zostawię na starsze lata, potem patrzyliśmy na różnego rodzaju oferty “all inclusive” w tropikalnych rezortach… i stwierdziłam że takie wakacje do dla mnie za nudne…

I tak oto skończyło się na tym że lecimy dzisiaj do Paryża!!! Wakacje nie powinny być za drogie, bo wymieniliśmy mile na bilety. Tak więc wszystko byłoby super gdyby zima dopisała. A tak z nart nici, bo pogoda u nas wiosenna – kwiatki mi dzisiaj w ogródku zaczęły kwitnąć. No ale nie będę sobie tym teraz zawracała głowy – zamierzam się super bawić w Paryżu. Kto wie – może po powrocie pogoda nas zaskoczy i jeszcze narty wyskoczymy zanim mój urlop dobiegnie końca.

--------------------------

This year I’m getting 4 weeks off. Please note, though, that my year lasts from July to July because this is when I started my job. 4 weeks is quite generous for American standards, but there is one caveat to the story… as an intern I have to use all 4 weeks at one chunk. Otherwise it would be almost impossible to come up with a fair schedule for almost 20 other interns. So as soon as I signed my job contract, I requested my 4 weeks off in January and February; first because it was exactly in the middle of my year, and second – it’s in the winter, so we could squeeze some skiing.

First idea we got was Colorado! We’d never skied in the West. But we would have to fly to Colorado, and then rent a car, and pay double for hotels and ski passes. So after doing some math we decided that for the same amount of money we could vacation in two different places. We could ski in the East and then go somewhere warm.

So we started our internet search for a place to go. We excluded Hawaii almost immediately. It takes 3 days to travel there and back; to make it worthwhile we would have to stay there at least 7 days… and then it’s not so affordable any more. We looked at some cruises – to Jamaica, Caribbean, Mexico… but ultimately I decided that we can postpone that sort of vacation until older age. Then we looked at number of “all inclusive” resort vacations in exotic places, but I thought I would get bored with that after a day or two…

Ultimately, we are flying to Paris today!!! The vacation shouldn’t be to pricey, since we exchanged our reward miles for free tickets. It would be better, though if we actually had some winter on the East Coast this year. Meanwhile spring flowers started blooming in my garden today. I’m not going to sweat it, though. I’ll have an awesome time in Paris, and who knows! Maybe we’ll get some winter weather after we get back and will be able to squeeze in some skiing before my vacation is over.

Już kiedyś było o kawie, ale będzie jeszcze raz. Naszło mnie na kawowe wywody po dosyć stymulującej rozmowie na temat kawy, którą przeprowadziłam z Mikiem przy wyśmienitym cappuccino w jednej z nielicznych znanych nam kafejek serwujących prawdziwą kawę, która niestety jest 30 mil od naszego domu!!!

Piję kawę bo lubię jej smak, zapach i…jest to jedyny sposób na uniknęcie bólu głowy, pod warunkiem że pierwsza filiżanka zostanie skonsumowana odpowiednio wcześnie po zwleczeniu się z łóżka. Po porannej kawie, w zależności od dnia i nawału parcy/ lub jego braku, zazwyczaj wypijam jeszcze jedną lub dwie kawy.

Co piję? To zależy czy jestem w naszym domu, czy w moim mieszkaniu, czy w pracy, czy podróży. Jeśli jesteśmy w domu to zazwyczaj ja piję macchiato z naszego niedawno kupionej maszyny Nespresso, a Mike pije małą czarną z cukrem. Popołudniu lub wieczorkiem jak mam ochotę na kawę to pijam espresso z nespresso. W soboty zazwyczaj według starego zwyczaju parzymy sobie świeżo zmieloną kawę w prasie francuskiej. Mike jak zwykle słodzi swoją kawę, a ja dolewam śmietanki. Jak jestem u siebie w mieszkaniu to piję kawę z mlekiem z ekspresu Flavia. Kawa parzy się podczas gdy ja biegam jak szalona i szykuję się do wyjścia. Wieczorem jak mam chwilkę i nie muszę się nigdzie spieszyć zaparzam sobie cappuccino w moim Mukka Express. W pracy w czasie przerwy zawsze piję zykłą czarną kawę z odrobiną śmietanki.
W podróży to samo, bo w większości miejsc trudno o dobrą kawiarnię, a drinki Starbucksowskie mi nie imponują – tak więc pozostaje tylko mała czarna. Nie lubię amerykańskich latte, macchiato czy cappuccino – bo kawy prawie tam się nie wyczuwa, mleko jak nie mleko, nawet jak się zamówi bez cukru to i tak jest słodkie… szkoda słów.

Zadzwiające że w kraju który jest największym konsumentem kawy na świecie tak trudno o doskonałą filiżankę kawy. Ale jak już się zdarzy że natknę się na kawiarnię z prawdziwego zdarzenia to obowiązkowo zamawiam espresso lub cappuccino ☺. I nawet jeśli oznacza to 30-milową wyprawę, to i tak warto!

-----------------------------------

I’ve already written about coffee in here once. This is going to be another ‘coffee post’, since I’m in a quite coffee mood today, after having an extremely stimulating coffee discussion with my husband, over a cup of excellent cappuccino, in one of a very few familiar to us worth-going to coffee places… which, unfortunately is located ~30 miles from where we live!

I drink coffee because I enjoy its flavor and aroma… and it’s the only prophylaxis against terrible headache, providing that coffee is consumed early enough in the day. Depending on the day and work load/ or lack of such, after my morning coffee, I usually have one or two more cups throughout the day.

What do I drink? It depends wether I’m at our home, in my apartment, at work or travelling somewhere. At home I usually start the morning with a macchiato from our recently purchased nesspresso machine, while Mike enjoys his lungo (stretched espresso) with sugar. In the afternoon I usually have a lungo or regular espresso myself. During the weekends, when we have more time, we usually have freshly ground coffee brewed in our old French Press. Mike puts sugar in his, and I add some half-and-half. When I’m in the apartment, in the morning I’m having regular black coffee brewed in my Flavia machine. Coffee is brewing while I’m running around and getting ready for work. In the evenings when I’m not in a hurry every now and then I’m having cappuccino from my Mukka Express. At work during the break I usually have black coffee with some cream.
Simple black coffee is also the drink of choice when I’m travelling, since in most places it’s nearly impossible to come across a good coffee shop. And I’m not a fun of Starbucks style drinks. I don’t like American lattes, macchiatos or cappuccinos; I can hardly taste any coffee in them, milk has nothing in common with milk, and even beverages with no sugar in them taste sweet – terrible!

It’s mind buggling that in the country that is the biggest consumer of coffee in the world, it’s so difficult to find a perfect cup of coffee. But when we find a perfect coffee shop, I’m bound to order real espresso or cappuccino… even if it means travelling 30 miles! It’s totally worth.

Mike nie pijał kawy do czasu naszej pierwszej randki! Wkrótce po tym jak się poznaliśmy prawie 10 lat temu, zakupiliśmy maszynę do espresso w Starbucksie. Służyła nam około 2-3 lat.
Mike hadn’t drunk coffee before he met me. Shortly after we met almost 10 years ago, we bought our first espresso machine in Starbucks. We had it for about 2-3 years.

Ze Starbucksowskiej maszyny przestawiliśmy się na kawę Flavia. Mike miał maszynę Flavia w pracy, i jako że była szybka i wygodna, to postanowiliśmy zakupić ją także do domu.
After Starbucks Barista machine we switched to Flavia coffee. Mike’s office had Flavia machine. Since it was quick and convenient we decided to purchase one for our place.

Szybka i wygodna, nie koniecznie oznacza… najlepsza. Jako że tęskniliśmy za aromatem świeżo mielonej i parzonej kawy, około 5 lat temu zaczęliśmy od czasu do czasu używać prasy francuskiej.
Quick and convenient doesn’t mean… awesome. Since we were missing aroma of freshly ground and brewed coffee, around 5 years ago we bought our first French Press.

Kilka lat temu u znajomych wypatrzyłam Mukka Express, który robił dosyć dobre cappuccino. Jako że nie mieliśmy w tym czasie maszyny espresso, skusiłam się na zakup tego cacka.
Few years ago at my friends’ place I discovered Mukka Express. It made quite nice cappuccino. Since we didn’t own espresso maker at that time, I decided to buy this peculiar coffee maker.

A to nasza najnowsza maszyna Nespresso. Jako że całkowicie zautomatyzowany express do espresso nie wchodził w grę po kosztuje ponad $2000, jest to dobra alternatywa – robi kawę lepszą niż Starbucks, w ekspresowym tempie za całkiem rosądne pieniądze.
This is our newest Nespresso machine. Sicne fully automated espresso machine was not an option (it cost more than $2000), this is a nice alternative – it makes better coffee than Starbucks, quite speedy and at reasonable cost..

Zeszły rok na moim blogu rozpoczął się dosyć prężnie, a później stopniowo się spowolniło jak praca zasypała mnie obowiązkami. Zobaczymy jak mi pójdzie blogowanie w tym roku.
Właśnie minął pierwszy tydzień moich od dawna upragnionych wakacji. Narazie jednak nie czuję się jak na wakacjach…bo cały czas coś robię. Mój mąż stwierdził że nie potrafię nic nie robić, i jestem chora bez 16-godzinnego zabieganego dnia w pracy. Może troche prawdy w tym jest. Ale mam trochę na moje usprawiedliwienie; plan był żeby wybrać się na narty jak tylko urlop się rozpoczął. Jednak zima w tym roku nie dopisała… przynajmniej do tej pory. Cały czas albo leje jak z cebra, albo temperatury są typowo wiosenne. Jeszcze takiej fatalnej zimy nie było w Virginii od kiedy tutaj przyjechałam 10 lat temu. O nartach można sobie tylko pomarzyć… albo lecieć do Colorado. Ale o tym czemu Colorado nie wchodzi w grę będzie w następnym poście.
A tymczasem doprowadziłam dom do porządku, odkrywam na nowo moje kulinarne talenty i uczę się do mojego dorocznego egzaminu z chirurgii, który będzie pod koniec tego tygodnia. Zupełnie zapomniałam jak zamawiałam sobie wakacje na styczeń/ luty, że zawsze w ostatim tygodniu stycznia jest ABSITE (American Board of Surgery in Training Exam). Jedyny typowo urlopowy nawyk, który całkiem dobrze mi wychodzi i zachował sie pomimo 6 miesięcy stażu, jest spanie bez budzika aż sama się obudzę… co ku mojemu zaskoczeniu zazwyczaj nie zdarza się przed 8:30 – 9:00 ☺.

-------------------------------------------

Last year started quite robustly on my blog, and then it gradually slowed down as I got swamped with work. We’ll see how blogging will turn out this year.
I just got done with my 1st week of my long-awaited vacation. So far, however, I’m not feeling like a vacation bum at all… I’m doing something all the time. My husband says I’m incapable of doing nothing and I’m almost loosing my sanity without having to work 16-hour days. I can’t totally disagree with him, but I have an excuse. The plan was to go skiing as soon as my vacation started. However, winter this year has been the biggest disappointment ever. It is either raining cats and dogs or the temperature reaches 50s and 60s. It’s definitely been the worst winter since I arrived in Virignia 10+ years ago! One can only dream about skiing… or go to Colorado! (In my next post I’ll write why Colorado is not an option).
Meanwhile, I decluttered our house, I rediscovered my culinary talents and I’ve been reading daily for my annual surgery exam that I’m having at the end of this week. When I requested my vacation for January/ February I totally forgot about ABSITE (American Board of Surgery in Service Exam) during last week of January. The only vacation habit that is still quite familiar, despite (or rather because) of 6 months of my crazy intership is sleeping in… surprisingly I almost never wake up before 8:30 or 9:00 ☺.