Ponad miesiąc minął od mojego ostatniego postu tutaj. Dobrze że nie mam jeszcze za wielu czytelników, bo by sobie pewnie wszyscy poszli w cholerę. Pewnie wszystkiego na raz tak się nie da opisać...no ale obiadek się pichci – będą ziemniaczki...ale tak po amerykańsku, bo jakoś i mi nawet tak bardziej smakują, ‘meat loaf’ – trochę po polsku, troche po tutejszu – ta polska część to ‘fix do kotletów mielonych’ a amerykańska to to że ciąg dalszy przepisu to według receptury teściowej.
Świetnie było w Polsce. Jesień na całego, choć jeszcze było ciepło. Jarzębina w pełnym rozkwicie...tutaj niestety nie ma. A pamiętam jak się robiło korale za dawnych czasów...tylko jeszcze było za wcześnie na kasztany i niestety ale nie zebrałam żadnych. W przyszłym roku może się uda...Jak będę miała własny dom, na własnej ziemi, i już będzie wiadomo że trochę miejsce zagrzejemy, to posadzę sobie w ogrodzie kasztanowca, i będę miała co roku swoje własne kasztany...i szukać nie będzie trzeba.
I piwo było dobre. No i dodatkowy atut to taki że całonocne ‘pubowanie’ wcale nie oznaczało pustego portfela! I Warszawa taka piękna. Uwielbiam Warszawę...jak nie można mieć Zakopanego. Następnym razem jak pojadę do domu to obowiązkowo w góry na kilka dni. Tęsknię za Tatrami... I było parwdziwe polskie wesele. Nie znałam za wiele ludzi, ale wytańczyłam się chyba więcej niż na własnym ;). I polskich smakołyków się najadłam za wszystkie czasy! Szkoda że tutaj nie ma takich imprez z pradziwego zdarzenia!
A obiad pachnie coraz bardziej, więc trzeba iść i zajrzeć do piekarnika...
I ciąg dalszy nastąpi...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz